Los Angeles - Joshuatree Park - Laughlin

Weer ruim voor de wekker (en de hoteltelefoon) wakker, de koffer ingepakt en op de gang gezet om te worden opgehaald en naar de bus gebracht. Zouden we ook gemakkelijk zelf kunnen doen, maar ja... Het is in de service inbegrepen.
Om stipt 8 uur vertrekken we en laten we Los Angeles achter ons. Over de snelweg gaan we vandaag naar onze volgende halte: Laughlin. Maar zover zijn we nog lang niet, want daarvoor moeten we ruim 580 kilometer reizen en dat doen we natuurlijk met wat stops. Om de twee uur zijn die gepland en daar houdt men zich keurig aan. Vanmorgen wat vertraging opgelopen door filevorming en dat betekent dat we, eerder dan in de route gepland, aanleggen bij een tankstation voor een sanitaire stop en de nodige koffie met, voor sommigen onder ons, bijbehorende smikkelzaken (broodje, koekje, snicker, pepperoni, etc). Hierna op weg naar de eerste echte geplande stop, een supermarkt, waar we eten en drinken kunnen inslaan voor de picknick rond lunchtijd en eventueel voor morgen het ontbijt. Op de route die we vanmiddag nog gaan rijden komen we namelijk nauwelijks nog iets tegen.

Die route gaat voor het grootste deel door het Joshuatree National Park. Een zeer bijzonder landschap: eigenlijk een grote vlakte met de Joshuatrees er op, aan alle kanten omringd door een bergketen, met her en der ook plotselinge rotsformaties die er uitzien alsof iemand ze er op een hoopje heeft neergelegd. Die rotsformaties zijn echter kennelijk eeuwen geleden ontstaan door vulkanische uitbarstingen die de rotsen met de druk van het magma, naar boven hebben gedrukt.
De Joshuatree dankt zijn naam overigens aan het feit dat bij de ontdekking van de boom, mensen er de persoon van de bijbelse figuur Joshua in zagen met beide armen ten hemel gericht. Nou ja, met enige fantasie kun je dat er wel in zien. Overigens komen deze bomen uitsluitende in dit deel van de Mojave-woestijn voor en op een plek ergens ten noorden van Las Vegas en nergens anders in de wereld. Zeer bijzonder dus. Overigens: de Joshuatree die op de albumhoes van U2 prijkt, staat in het deel van de Mojavewoestijn ten noorden van Las Vegas en niet in het park waar wij vandaag doorheen reden.

In het park maken we onze picknickstop bij de 'Hidden Valley', een 'vallei' die men ontdekt heeft nadat men in een grotere rotsformatie een ontploffing tot stand had gebracht. Waarvoor dat dan was, vertelt de geschiedenis niet Maar na die ontploffing ontdekte men de genoemde vallei. Nou ja, het mag die naam niet hebben, alleen al om het feit dat de 'Hidden Valley' alleen maar bereikt kan worden door een stukje te klimmen... Deze vallei ligt dus hoger dan de parkeerplaats van onze bus. En een vallei ligt... Nou ja, voor het toerisme moet je af en toe wat over hebben, nietwaar?
Nadat we onze reis weer hervat hadden kwamen we na een uurtje of twee aan bij het plaatsje Amboy, gelegen aan een van de laatste stukjes Route 66 dat er nog van over is. Dit plaatsje, dat momenteel zes (!) inwoners telt, is inmiddels wel wereldberoemd. Het is in verschillende films gebruikt, wordt veelvuldig gebruikt voor opnamen van videoclips en Harrison Ford schijnt er regelmatig met zijn prive-helikopter te komen om er wat 'rootbeer' te halen. Ja, af en toe waan je je in een aflevering van RTL Boulevard. Hier heet het dan 'Route 66'beer. Het is helemaal geen bier, er zit geen alcohol in, maar wel water, aangelengd met een hoop suikerriet, caramel-smaak en nog wat andere non-alcoholische toevoegingen. Heel erg zoet dus en als je van bier houdt is dit volgens de kenners echt niet lekker. Maar ja, als souvenir...

Na deze leuke onderbreking onze weg voortgezet voor de laatste twee uren naar Laughlin in het uiterste zuidelijke puntje van de staat Nevada aan de Colorado-rivier, die we morgen en overmorgen ook nog tegen gaan komen. Aan de overkant van de rivier bij Laughlin ligt overigens Arizona, de derde staat die we in 1 dag 'zien' dus. Omdat we inmiddels in Nevada zitten, mag er dus ook gegokt worden. En dat gebeurt dan ook volop in Laughlin.
We logeren in het Golden Nugget hotel, inderdaad van dezelfde eigenaar als het gelijknamige hotel in Las Vegas. Waarschijnlijk niet zo groot maar voor onze begrippen toch best wel indrukwekkend. Nagenoeg de hele benedenverdieping wordt gevuld met gokautomaten in alle soort en maten, van simpel tot ingewikkeld en van goedkoop tot erg duur. De kaart- en dobbelsteentafels ontbreken natuurlijk ook niet. Evenals de vele goklustigen die continu aan te spelen zijn en zich door niets en niemand laten afleiden. Toch altijd wel weer leuk om door zo'n zaal te lopen en mensen (al dan niet verbeten) te zien gokken en in verreweg de meeste gevallen hun geld zien verdwijnen.
Wij hebben er een lange reisdag opzitten met weer heel veel indrukken, dus na een korte wandeling langs de Coloradorivier zijn we toch maar weer op tijd (22.00 uur) in ons mandje gekropen. Zonder een dollar te hebben vergokt...

P.S. Met de foto's en filmpjes op deze site zetten wil nog niet zo lukken. Misschien hebben we daar morgen iets meer tijd voor om uit te zoeken of we het toch voor elkaar krijgen.