San Francisco
Door: Mieke & Egbert
26 Mei 2015 | Verenigde Staten, San Francisco
Deze dag begint met een tour langs een aantal hoogtepunten van San Francisco.
Te beginnen met Union Square, waar allerlei winkeltjes omheen liggen en waar ook nog steeds wordt verzameld als er demonstraties zijn. Hierna naar het stadhuis van SF met een goudkleurige koepel die (met opzet) net iets groter is dan die van het Capitool in Washington. Toen zijn we door Haight Street gereden met veel authentieke huizen in Victoriaanse stijl die in meerdere kleuren zijn geverfd. Die noemen ze "The painted Ladies". Deze huizen zijn over het algemeen 'landmarks' hetgeen betekent dat ze als monument zijn aangemerkt zodat er niet zomaar iets aan het huis mag worden veranderd. Daarna kwamen we uit bij het Golden Gate Park dat ongeveer 4 km2 groot is. Met een beetje weer is het hier in de weekends 'packed' met mensen die o.a. voor de BBQ er op uit gaan. Na een fotostop doorgereden en aan het einde van het park kwamen we uit... op het strand! Het enige strand dat SF heeft, wel mooi overigens, met name omdat het weer een strandbezoek normaal gesproken niet echt toelaat.
Hierna naar de Golden Gate Bridge die er nu, in de zon, in de volle glorie bij ligt. Volop foto's gemaakt en een t-shirt gescoord... Vervolgens zijn we naar Lombardstreet gereden waar op het einde "the crookedest street of the world" ligt. Een stuk straat met hellingen tot ongeveer 27%...! Een forse klim die de hellingen in de NP's doet verbleken... ;-) Je ziet er een bijna onafgebroken rij auto's zigzaggend naar beneden komen. Heel apart!
De tour eindigde aan Pier 43 1/2. Daar hebben we van enkele mensen afscheid genomen die morgen niet mee terugvliegen maar er nog een aantal dagen aan vast plakken in SF of zelfs in Texas.
Wij hebben eerst een lunch genomen bij een leuke tent genaamd Boudin. Vroeger een plaatselijke bakkerij maar tegenwoordig een keten van lunchrooms waar je van alles kan bestellen, als het maar enigszins met brood te maken heeft. Bijvoorbeeld een 'soup in bread', inderdaad een soepje in een (behoorlijk grote) soort italiaanse bol. Daarna langs de diverse pieren gestruind, waaronder Pier 39, om uiteindelijk bij de pier van Alcatraz Cruises te komen. Aan het begin van de tour hadden we daar al kaarten voor besteld. Die zijn namelijk zo populair dat je ze ver van tevoren moet boeken. Vandaag (dinsdag) kon je b.v. alleen nog maar kaarten kopen voor bepaalde tijden op komende zondag of anders latere dagen.
Met de boot in ongeveer 10 minuten naar The Rock gevaren. Daar aangekomen werden we ontvangen door een vrouwelijke ranger van de National Park Service, die ons kort en bondig vertelde wat er allemaal te doen was, wat we niet moesten vergeten te bezichtigen en wat we vooral niet moesten doen. We hebben de film over Alcatraz maar even overgeslagen (omdat iedereen daar naar toe ging) en zijn meteen naar boven gelopen, een heuvel oplopen die ongeveer overeenkomt met het klimmen van 13 etages van een gebouw... Pfff! Daar aangekomen hebben we de audiotour gedaan die je door het hele cellengebouw voert met, uiteraard, de cellen (2,5 bij 1,5 meter!), de isolatiecellen (idem maar dan met een dichte deur er voor zodat het echt donker is als die dicht is), de bibliotheek (waar ze de eventuele passages over criminelen tevoren verwijderden), de verblijfplaats van de bewakers, het kantoor van de directeur (waar er overigens maar vier van zijn geweest in de tijd dat het een gevangenis was), de luchtplaats en de eetzaal. Deze laatste plek was voor de bewakers de gevaarlijkste plaats van Alcatraz omdat de gevangenen dan allemaal 'wapens' hadden in de vorm van het bestek... En toch zijn daar kennelijk nooit verkeerde dingen gebeurd. Tijdens de audiotour (je weet wel: kastje om je nek - hoofdtelefoon op) worden allerlei wetenswaardigheden verteld (ja ja, ook in het Nederlands!). Waar de gevangenen zich aan moesten houden (erg weinig vrijheid!), hoe het regime er was en de uitbraakpogingen die er geweest zijn. De enige uitbraak die waarschijnlijk gelukt is, was begin 60'er jaren. Althans van de drie personen die daar bij betrokken waren is nooit meer iets vernomen. Kort daarna is Alcatraz overigens gesloten als gevangenis, door de toenmalige minister van Justitie, Robert Kennedy. Al met al een indrukwekkende tour en ervaring die we niet hadden willen missen.
Toen we weer terug aan de vaste wal waren zijn we naar Bay Street gelopen, het begin van 1 van de 3 nog bestaande cable-car routes in SF. Een tijdje moeten wachten omdat er maar een beperkt aantal mensen in kan en de belangstelling om mee te gaan erg groot is. Het leuke aan een begin- en eindstation is, dat de cable-car dan handmatig gedraaid moet worden, voordat hij weer op het spoor terug gezet kan worden. De cars kunnen namelijk maar 1 kant op rijden. Een ritje enkele reis kost $ 6 per persoon. En dan mag je zo lang blijven zitten als je wilt. Nou ja, bij het eindpunt moet je er dan wel uit. Maar onderweg opstappen kost evengoed $ 6!
Wij zijn op het eindpunt op Powell Street/ Market Street uitgestapt en daar meteen even het Westfield winkelcentrum ingelopen. Een gigantisch overdekt winkelcentrum met de betere winkels, verdeeld over zes verdiepingen. Een vergrote uitgave van de Bijenkorf maar dan met allemaal eigen winkels als Bloomingdale's en de grote sport- en kledingmerken. Ook een enorme 'foodcourt' is er te vinden waar je eigenlijk alle wereldgerechten wel kan vinden.
We hadden nog een wandeling naar het Alamosquare in gedachten, maar na de maaltijd vonden wij (en onze benen en voeten) het welletjes en zijn we terug naar ons hotel gegaan.
Morgen om 10.30 uur komen Loes en Laura ons voor de laatste keer ophalen om ons naar het vliegveld van San Francisco te brengen. Rond 14.15 uur gaan we onze reis door zuidwest Amerika besluiten met een enkeltje San Francisco - Amsterdam...
Het zal raar zijn dat we dan na ruim 10 uur vliegen niet km middernacht maar 's-morgens rond 09.00 uur in Amsterdam aan zullen komen... De 9 uur die we op 11 mei 'nog een keer beleefd hebben' gaan we dan weer inleveren. Benieuwd hoe dat zal bevallen!
Wat ons in ieder geval wel, ja zelfs heel erg goed heeft bevallen, is deze reis langs de highlights van zuidwest Amerika. Een werkelijk fantastische reis die eigenlijk niet in foto's en films te bevatten zal zijn, maar die je gewoon zelf beleefd moet hebben!
En dat hebben wij gedaan! Geen moment spijt van gehad waarbij het wel zo is dat we ook wel weer blij zijn dat we morgen haar huis gaan. De harde schijf in ons hoofd is helemaal vol met indrukken en ervaringen. Het lijkt wel of we vier of vijf weken hier zijn geweest in plaats van 18 dagen.
Met nadrukkelijke dank aan Loes, onze tourguide, en Laura, onze geweldige chauffeur, maar zeker ook dank aan de 38 leuke mede-reisgenoten die het met z'n allen voor ons tot een onvergetelijke ervaring hebben gemaakt!
Hiermee sluiten wij ons dagboek af over onze reis naar het zuidwesten van Amerika.
Dank voor het lezen en de diverse reacties die we met belangstelling tot ons hebben genomen!
"Till we meet again, don't know when, don't know where..."
Te beginnen met Union Square, waar allerlei winkeltjes omheen liggen en waar ook nog steeds wordt verzameld als er demonstraties zijn. Hierna naar het stadhuis van SF met een goudkleurige koepel die (met opzet) net iets groter is dan die van het Capitool in Washington. Toen zijn we door Haight Street gereden met veel authentieke huizen in Victoriaanse stijl die in meerdere kleuren zijn geverfd. Die noemen ze "The painted Ladies". Deze huizen zijn over het algemeen 'landmarks' hetgeen betekent dat ze als monument zijn aangemerkt zodat er niet zomaar iets aan het huis mag worden veranderd. Daarna kwamen we uit bij het Golden Gate Park dat ongeveer 4 km2 groot is. Met een beetje weer is het hier in de weekends 'packed' met mensen die o.a. voor de BBQ er op uit gaan. Na een fotostop doorgereden en aan het einde van het park kwamen we uit... op het strand! Het enige strand dat SF heeft, wel mooi overigens, met name omdat het weer een strandbezoek normaal gesproken niet echt toelaat.
Hierna naar de Golden Gate Bridge die er nu, in de zon, in de volle glorie bij ligt. Volop foto's gemaakt en een t-shirt gescoord... Vervolgens zijn we naar Lombardstreet gereden waar op het einde "the crookedest street of the world" ligt. Een stuk straat met hellingen tot ongeveer 27%...! Een forse klim die de hellingen in de NP's doet verbleken... ;-) Je ziet er een bijna onafgebroken rij auto's zigzaggend naar beneden komen. Heel apart!
De tour eindigde aan Pier 43 1/2. Daar hebben we van enkele mensen afscheid genomen die morgen niet mee terugvliegen maar er nog een aantal dagen aan vast plakken in SF of zelfs in Texas.
Wij hebben eerst een lunch genomen bij een leuke tent genaamd Boudin. Vroeger een plaatselijke bakkerij maar tegenwoordig een keten van lunchrooms waar je van alles kan bestellen, als het maar enigszins met brood te maken heeft. Bijvoorbeeld een 'soup in bread', inderdaad een soepje in een (behoorlijk grote) soort italiaanse bol. Daarna langs de diverse pieren gestruind, waaronder Pier 39, om uiteindelijk bij de pier van Alcatraz Cruises te komen. Aan het begin van de tour hadden we daar al kaarten voor besteld. Die zijn namelijk zo populair dat je ze ver van tevoren moet boeken. Vandaag (dinsdag) kon je b.v. alleen nog maar kaarten kopen voor bepaalde tijden op komende zondag of anders latere dagen.
Met de boot in ongeveer 10 minuten naar The Rock gevaren. Daar aangekomen werden we ontvangen door een vrouwelijke ranger van de National Park Service, die ons kort en bondig vertelde wat er allemaal te doen was, wat we niet moesten vergeten te bezichtigen en wat we vooral niet moesten doen. We hebben de film over Alcatraz maar even overgeslagen (omdat iedereen daar naar toe ging) en zijn meteen naar boven gelopen, een heuvel oplopen die ongeveer overeenkomt met het klimmen van 13 etages van een gebouw... Pfff! Daar aangekomen hebben we de audiotour gedaan die je door het hele cellengebouw voert met, uiteraard, de cellen (2,5 bij 1,5 meter!), de isolatiecellen (idem maar dan met een dichte deur er voor zodat het echt donker is als die dicht is), de bibliotheek (waar ze de eventuele passages over criminelen tevoren verwijderden), de verblijfplaats van de bewakers, het kantoor van de directeur (waar er overigens maar vier van zijn geweest in de tijd dat het een gevangenis was), de luchtplaats en de eetzaal. Deze laatste plek was voor de bewakers de gevaarlijkste plaats van Alcatraz omdat de gevangenen dan allemaal 'wapens' hadden in de vorm van het bestek... En toch zijn daar kennelijk nooit verkeerde dingen gebeurd. Tijdens de audiotour (je weet wel: kastje om je nek - hoofdtelefoon op) worden allerlei wetenswaardigheden verteld (ja ja, ook in het Nederlands!). Waar de gevangenen zich aan moesten houden (erg weinig vrijheid!), hoe het regime er was en de uitbraakpogingen die er geweest zijn. De enige uitbraak die waarschijnlijk gelukt is, was begin 60'er jaren. Althans van de drie personen die daar bij betrokken waren is nooit meer iets vernomen. Kort daarna is Alcatraz overigens gesloten als gevangenis, door de toenmalige minister van Justitie, Robert Kennedy. Al met al een indrukwekkende tour en ervaring die we niet hadden willen missen.
Toen we weer terug aan de vaste wal waren zijn we naar Bay Street gelopen, het begin van 1 van de 3 nog bestaande cable-car routes in SF. Een tijdje moeten wachten omdat er maar een beperkt aantal mensen in kan en de belangstelling om mee te gaan erg groot is. Het leuke aan een begin- en eindstation is, dat de cable-car dan handmatig gedraaid moet worden, voordat hij weer op het spoor terug gezet kan worden. De cars kunnen namelijk maar 1 kant op rijden. Een ritje enkele reis kost $ 6 per persoon. En dan mag je zo lang blijven zitten als je wilt. Nou ja, bij het eindpunt moet je er dan wel uit. Maar onderweg opstappen kost evengoed $ 6!
Wij zijn op het eindpunt op Powell Street/ Market Street uitgestapt en daar meteen even het Westfield winkelcentrum ingelopen. Een gigantisch overdekt winkelcentrum met de betere winkels, verdeeld over zes verdiepingen. Een vergrote uitgave van de Bijenkorf maar dan met allemaal eigen winkels als Bloomingdale's en de grote sport- en kledingmerken. Ook een enorme 'foodcourt' is er te vinden waar je eigenlijk alle wereldgerechten wel kan vinden.
We hadden nog een wandeling naar het Alamosquare in gedachten, maar na de maaltijd vonden wij (en onze benen en voeten) het welletjes en zijn we terug naar ons hotel gegaan.
Morgen om 10.30 uur komen Loes en Laura ons voor de laatste keer ophalen om ons naar het vliegveld van San Francisco te brengen. Rond 14.15 uur gaan we onze reis door zuidwest Amerika besluiten met een enkeltje San Francisco - Amsterdam...
Het zal raar zijn dat we dan na ruim 10 uur vliegen niet km middernacht maar 's-morgens rond 09.00 uur in Amsterdam aan zullen komen... De 9 uur die we op 11 mei 'nog een keer beleefd hebben' gaan we dan weer inleveren. Benieuwd hoe dat zal bevallen!
Wat ons in ieder geval wel, ja zelfs heel erg goed heeft bevallen, is deze reis langs de highlights van zuidwest Amerika. Een werkelijk fantastische reis die eigenlijk niet in foto's en films te bevatten zal zijn, maar die je gewoon zelf beleefd moet hebben!
En dat hebben wij gedaan! Geen moment spijt van gehad waarbij het wel zo is dat we ook wel weer blij zijn dat we morgen haar huis gaan. De harde schijf in ons hoofd is helemaal vol met indrukken en ervaringen. Het lijkt wel of we vier of vijf weken hier zijn geweest in plaats van 18 dagen.
Met nadrukkelijke dank aan Loes, onze tourguide, en Laura, onze geweldige chauffeur, maar zeker ook dank aan de 38 leuke mede-reisgenoten die het met z'n allen voor ons tot een onvergetelijke ervaring hebben gemaakt!
Hiermee sluiten wij ons dagboek af over onze reis naar het zuidwesten van Amerika.
Dank voor het lezen en de diverse reacties die we met belangstelling tot ons hebben genomen!
"Till we meet again, don't know when, don't know where..."
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
