Visalia - Yosemite NP - Modesto

Normaal is de zondag, ook al is het Eerst Pinksterdag, de dag om uit te slapen, maar niet in deze vakantie! Omdat het morgen (maandag) Memorial Day is in Amerika, maken veel Amerikanen er een lang weekend van en dat merk je ook in de Nationale Parken. Omdat wij vandaag een bezoek aan het Yosemite NP op het programma hebben staan, willen we de grote drukte en de lange wachtrijen voor zijn en zijn we al om 07.15 uur op pad gegaan voor een rit van 375 kilometer naar ons volgende hotel. Ondertussen rijden we ook langs Fresno, een stad die inmiddels in het centrum is uitgestorven met veel gebouwen die dichtgespijkerd zijn en bijna dagelijks in het nieuws is vanwege criminele activiteiten, bendes etc. Deze stad was tot vorig jaar onderdeel van de 18-daagse tour zoals wij die nu maken maar is door de voornoemde ontwikkelingen uit het programma geschrapt.
Eerst maar weer eens langs de supermarkt (in Oakhurst) om voor de lunch (en sommigen ook het ontbijt) wat broodjes en beleg te halen, want in de NP's is hoegenaamd niets te koop aan etenswaren. Voor ons onbegrijpelijk en totaal niet commercieel, daar waar het voor het overige bol staat van de commerciële uitingen op radio, tv en langs de snelwegen.
Maar goed, het zal zijn redenen wel hebben.
Na deze stop rijden we weer de Sierra Nevada in, ofwel het Sierra National Forest en gaan we fors klimmen naar het Yosemite NP. Het NP heeft hoogten die variëren van 650 tot 4.000 meter.
In Yosemite NP komen tussen de 300 en 500 'black bears' voor, bij ons bekend als de bruine beer. Deze jongens kunnen tot 600 kilo zwaar worden en -rechtop staand- tot 2,8 meter groot. Beren mogen absoluut niet gevoerd worden. Ze eten van nature geen vlees maar planten en vissen uit de rivier. Doordat ze een fantastisch reukvermogen hebben (reuk tot op 2 kilometer) en alles met een 'reukje' aan eten koppelen, moet je alles wat maar enigszins ruikt of met eten te maken heeft, bij nachtelijk verblijf in een speciale 'bearlocker' opsluiten waar een beer niet in kan komen. Ze kunnen met gemak een autoruit kapot slaan als daar iets in ligt wat een reuk heeft.
In de afgelopen jaren zijn meer dan 100 beren in het NP aan- en doodgereden door auto's. Daar waar dat gebeurd is, staan bordjes met de tekst "Speeding kills bears".
Na een groot aantal haarspeldbochten, zowel stijgend als dalend, komen we uiteindelijk in Yosemite Valley, waar eigenlijk iedereen naar toe gaat. Kort daarvoor nog een stop bij de zogeheten Tunnel View waar je, vanaf een hoogte van 1.379 meter, een prachtig uitzicht hebt op de vallei met onder andere El Capitan, een enorme granieten klimrots van 2.307 meter hoog. Yosemite Valley omvat slechts een klein deel (18 km2) van het NP dat bijna 3.100 km2 groot is. Daar zijn dan wel alle voorzieningen die je in een NP mag verwachten (zie eerdere opmerkingen!) met de mogelijkheden om diverse 'trails' te wandelen of een (zware!) klim te maken. Wij hebben gekozen voor een wandeling naar Yosemite Falls, de hoogste waterval van het park met een hoogte van maar liefst 739 meter. En dat hadden er dus (veel) meer gedacht! Tjonge, het leek er op alsof er kort geleden een enorm goedkope tour is aangeboden in China, Korea en/of Taiwan en dat daar heel veel aanmeldingen voor zijn binnengekomen... ;-)
Overigens een fantastische wandeling waarbij je heel dicht bij de waterval komt, maar tegelijkertijd ook ernstig wordt gewaarschuwd voor de gladde stenen. Ook als ze droog zijn. Waarschuwingsborden, zelfs met röntgenfoto's van gebroken benen en 'gedeukte' schedels, zouden voldoende moeten zijn. En toch verongelukken hier jaarlijks toch nog binnen 200 mensen. Wij gelukkig niet en hebben op een rustige plek, met uitzicht op de waterval (hoe is het mogelijk he!) van onze lunch genoten. Op de terugweg naar de bus nog even een t-shirt gescoord en dan per bus richting uitgang van het park. Die uitgang ligt op ongeveer 2 uur (!) rijden van onze stop.
Na twee uur rijden stoppen we bij Merced Fruitgarden, een leuke winkel met allerlei snuisterijen, groeten en vooral fruit natuurlijk en bovenal: ijs en milkshakes! Lekker met veel ijs!
Hierna nog 70 kilometer naar ons voorlaatste hotel : het Double Tree hotel in Modesto. Een businesshotel en dat merk je meteen. Goede inrichting en prima verzorgde entree en kamers. Met een zwembad, fitnessruimte en bubblebad. Wat wil je nog meer met een buitentemperatuur van ruim 20 graden die het vertoeven bij het zwembad best aangenaam maakt!
Daar hebben we anderhalf uur gerelaxt en daarna even 'de stad' ingelopen. Nou, zo dood als een pier was het in de verre omgeving. Een enkel (Italiaans) restaurant leek open te zijn maar bij binnenkomst zeiden ze ons dat ze toch gesloten waren... :-(
Toen maar terug richting hotel gelopen omdat er verder echt helemaal niets te beleven viel en bij toeval kwamen we langs een Engelse pub waar ze ook pubdinner hadden, dus daar haar binnen! Lekker gegeten en ook nog kennis gemaakt met enkele aardige Amerikanen die zeer geïnteresseerd waren waar we vandaag kwamen, wat we aan het doen waren en hoe we daar terecht waren gekomen. Leuke mensen die ons bevestigden dat we toch echt wel een hele goeie toer aan het maken zijn door het zuid-westen van Amerika. Nou, gelukkig maar ;-)!!
Hierna terug naar het hotel en toen we daar over straat liepen, begrepen we ook waarom er op de hotelkamers oordopjes op het nachtkastje liggen... De trein kwam namelijk voorbij en er is vlak bij het hotel een spoorwegovergang waar de trein duidelijk met de fluit laat weten dat hij er aan komt... Dus...! Nou ja, we gaan het meemaken de komende nacht. Morgen gaan we om 08.00 uur richting de hoofdstad van Californie, nee, dat is niet San Francisco maar Sacramento... Overigens het zoveelste liedje dat ik op deze reis ben tegengekomen. (Voor de niet-muziekkenners: een liedje van Middle of the road) Ongelooflijk, zoveel muziek als er over dit deel van Amerika gemaakt is.
Daarna gaan we overigens wel naar de laatste halte van deze reis: San Francisco!
Maar dat allemaal morgen (en overmorgen), nu eerst: slapen!