Bryce Canyon

Vandaag een uurtje langer mogen slapen van Loes. Maar ja, we zijn gewoon toch vroeg wakker en dan (nog meer) op het gemak gedoucht en ontbijt gemaakt op de kamer.
Vervolgens op naar Brice Canyon. Ons hotel ligt op ongeveer 10 minuten van de ingang van het park, dus niet verkeerd. Binnen het park gaan we eerst naar Sunset Point voor een eerste adembenemende ervaring met Bryce Canyon... Het is eigenlijk niet te beschrijven wat je ziet. Toch maar proberen: De uitzichtpunten zitten op redelijk grote hoogte: 2200 tot 2500 meter boven NAP [Nieuw Amerikaans Peil ;-)] en van daar kijk je eigenlijk een vallei in met daarin honderden zogeheten 'hoodoos' of pinakels, zoals je die vaak aan de zijkant van een kathedraal ziet. Die hoodoos hebben allerlei verschillende kleurlagen, waarbij het bekende rood/'dirt' (de kleur van Utah) overheerst.
De hoogte van die hoodoos varieert van een paar meter tot meer dan 60 meter die vervolgens dan weer op diverse plateaus staan, zodat je een zeer gevarieerd spektakel hebt. Zelfs de foto's laten niet eigenlijk niet goed zien wat je ervaart als je hier rondloopt. Enfin, na de eerste stop met de bus door naar het zuidelijke puntje van het Park, Bryce Point op ongeveer 2500 meter (8300 ft). Daar zie je hiervoor omschreven fenomeen weer van een andere kant en ziet het er dus ook anders uit. Van hieruit zijn we de 'trail' (wandelroute) gaan lopen die ons langs de rand van Bryce Canyon terug voert naar de eerste busstop, Sunset Point. Onderweg komen we allerlei mooie uit- en vergezichten tegen waaronder dat bij Inspiration Point. Die uitzichtpunten zijn zo gekozen dat je er een panorama-view hebt van de canyon, daar waar je onderweg (telkens een andere) blik op een deel ervan hebt. Na 3,5 kilometer terug aangekomen bij Sunset Point en zijn we een stukje afgedaald de canyon in over de Navajo Loop. Dat is behoorlijk steil en naar beneden is niet zo'n punt, maar je moet ook weer omhoog en dat valt zwaar tegen! Maar zo zwaar hijgend als sommige Amerikanen en vooral Japanners omhoog lopen, hebben wij het niet gehad. Maar met die afdaling wel het gevoel gehad er 'midden tussen in' te zijn.
Hierna zijn we doorgelopen naar Sunrise Point en daar hebben we onszelf getrakteerd op een warme chocomel. Onderweg hadden we namelijk een redelijke daling van de temperatuur meegemaakt en bovendien een (jawel!) sneeuwbui, terwijl de zon scheen... Is dat dan ook kermis in de hel? Die bui was gelukkig gauw genoeg over en konden we onze weg gewoon vervolgen.
Bij Sunrise Point hebben we de Bryce Canyon Shuttle Bus genomen naar het Visitor Centre, daar een film bekeken over het ontstaan van de canyon en weer op de shuttle gestapt naar ons hotel.
Samen met ons zijn diverse mensen in ons reisgezelschap het er over eens dat dit absoluut een van de hoogtepunten is van onze reis tot nu toe. Breathtaking!

Vanmiddag gaan we even rustig aan doen c.q rusten en vanavond naar het restaurant. Daar hebben we gisteravond een voortreffelijke regenboogforel gegeten, die we samen gedeeld hebben en met alle groenten e.d. (nee geen frietjes!) erbij, hadden we voldoende gegeten. Wij begrijpen nog steeds niet waarom er overal zo'n grote porties worden geserveerd en dat die Amerikanen het ook nog opeten...? Om over de frisdrank maar te zwijgen: je bestelt 1 keer b.v. een Cola-light en als je er dan langer tijd zit, krijg je telkens een (gratis) refill. Onbegrijpelijk.
Enfin, morgen weer gewoon om 08.00 uur op pad voor ons volgende reisdoel: Las Vegas met onderweg een bezoek aan Zion NP!